உரையாடல்.- 5 (x-group, சேகர்.)

x-group வலைப்பதிவில் இடம்பெற்ற உரையாடல்.

பெண் குழந்தைகளை முத்தமிடுவதில் எல்லை தேவையா?

பெண் குழந்தைகளை ஆண்கள் கொஞ்சும் போது, பெண்குழந்தைகள் தர்மசங்கடமாக உணர்கின்றன என்பது தெரிந்த உண்மை. தனக்கு பிடிக்காத வகையில் யாராவது தன்னைக் கொஞ்சினால் வெளியே சொல்லவே அச்சப்பட்டு, மனம் வெதும்பி, மன உளைச்சலுக்குக் குழந்தைகள் ஆளாகின்றன. இதே மனநிலையில் வழரும் போது, சில பெண்கள் ஆண்களைக் கண்டாலே வெறுப்பு ஏற்படும் நிலைக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர் என்கின்றனர் ஆய்வாளர்கள்.

பெரும்பாலான ஆண்கள் தங்கள் எல்லையை மீறுவதில்லை. ஒரு சிலர், 'குழந்தை தானே...' என்று நினைத்து உதட்டைக் கிள்ளுவது, கன்னத்தில் முத்தமிடுவது உட்பட பல செயல்களை அவர்களையும் அறியாமல் செய்து விடுகின்றனர். மிகச்சில ஆண்கள், எல்லையையும் மீறுகின்றனர். குழந்தை என்று தெரிந்தே எல்லை மீறிச் செயற்படுகின்றனர்.

ஆனால், இதை பெற்ற தாய் தான் உற்ற கண்ணாக இருந்து குழந்தையை எச்சரித்தபடி பார்க்க வேண்டும் என்கின்றனர் அவர்கள். பல குடும்பங்களில் இதைக்காணலாம். 'அந்த அங்கிள் வந்தா, கிட்டே போகாதே. சட்டை போடாமல் வெளியே போகாதே. எல்லோர் எதிரேயும் சட்டையைக் கழற்றாதே..' என்று அறிவுரை கூறிக்கொண்டே இருப்பார்கள் பார்க்கும், கேட்கும் நமக்கு ஏதோ போல் தோன்றினாலும், யதார்த்தத்தை நினைக்கும் போது அதில் எதுவும் பிழையாக தெரியாது.

மனநல மருத்துவர்களும் பெண்குழந்தைகள் மனநிலை பாதிக்காத வகையில் எப்படி நடந்து கொள்வது என்று நிறைய அறிவுரை கூறுகின்றனர். சமீபத்தில் நடந்த குழந்தைகள் மாநாட்டில், 'பெண்குழந்தைகளை கொஞ்சுவதில் உறவினர்களுக்கு எல்லை வகிக்க வேண்டும்' என்று சிபாரிசு செய்யப்பட்டுள்ளது. குழந்தைகளை கொஞ்சும் சாட்டில் சிலர் அதாவது ஆண்கள் எல்லை மீறி விடுவதால் ஆண்கள் என்றாலே குழந்தைகள் அருவருக்கத் தொடங்கி விடுகின்றனர். இது அந்தக் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தையே பாதிக்கத் தொடங்கி விடுகிறது. இதனால் சில குழந்தைகளின் மனநிலை பாதிப்புக்கும் உள்ளாவதும் கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த ஆண்டு மகளிர் ஆணையத்தில் ஆயிரம் மனுக்கள் பெறப்பட்டன. பெண் குழந்தை கல்வி கற்றால், அந்த குடும்பமே படித்ததற்கு சமம். ஒவ்வொரு குழந்தையும் ஏதோ ஒரு திறமை பெற்றுள்ளது. சுய சிந்தனையுடன் குழந்தைகள் உள்ளன. பெண்குழந்தைகளுக்கு கல்வி மட்டும் போதாது. தற்காப்பு கலைகளும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

ஆண் ஆசிரியர் பிரம்பால் கையில் அடித்தால் வாங்குவது வேறு. ஆனால் கையால் தொட்டால், ஆசிரியருடைய கண்களைப் பாருங்கள். அவர் கண்ணில் கோபம், இரக்கம் அல்லது காமம் என எந்த உணர்வு இருக்கிறது என்பது தெரியும். பக்கத்து வீட்டில் வசிப்போரும், உறவினர்களும் கூட பெண் குழந்தைகளை கொஞ்சுவதில் எல்லை உள்ளது. இதை சரியாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இவர்கள் சொல்வதில் எவ்வளவு உண்மை என்பது ஒவ்வொரு பெண்குழந்தைகளுக்கும் தெரியும். எனவே, பெண் குழந்தைகளுடன் நட்பு முறையில் பெற்றோர் பழகும் போது, தனக்கு நடக்கும் இது போன்ற தொந்தரவுகள் குறித்து உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்வர். சம்பந்தப்பட்ட உறவினர்களிடமே, அளவோடு பழகுமாறு கூறி விடுவது மிக மிக நல்லது.

நன்றி: வீரகேசரி.

பின்குறிப்பு:
ஆணாதிக்க சமூகக் கட்டமைப்பை மையமாக வைத்து, குழந்தைமை ஆய்வு நோக்கில் எழுதப்பட்டிருக்கும் இக்கட்டுரைக்கு பெண்ணியல் நோக்கில் வேறுவிதமான பார்வைகளையும் விமர்சனங்களையும் வைக்க முடியும். பெற்றோரியல், உளவியல், உடல் நலவியல் போன்ற துறைகளின் பார்வை பெரும்பாலும் சமூக யதார்த்தக் கட்டமைப்புத் தளத்தின் மீது, அதன் பிரச்சனைப்பாடுகளை எதிர்கொள்ளும் விதமாகவே அமைந்திருக்கும். பெண்குழந்தைகள் மட்டுமல்லாது ஆண் குழந்தைகள் கூட பாலியல் சார்ந்த துன்புறுத்தல்களை எதிர்நோக்குகின்றனர். ஆண், பெண் என்ற வித்தியாசம் கடந்த சூழலை நோக்கிய சமூகப்பார்வையில் மேற்படி கட்டுரை தனது மதிப்பை இழக்கின்றது. ஆரம்ப பெண்ணியத்துக்கு பின்பான பெண் மீதானஆணதிகாரம் ஒரு கட்டத்தில் பெண்ணை 'கொண்டாடுவதன்' மூலம் நிலைநிறுத்தப்பட்டது. இன்றைய உலகு அதை தாண்டிய பரிமாறும் ஆண், பெண் இயல்புகள் உள்ள வெறுமனே பௌதீகஉடல் சார் ஆண், பெண் வேறுபாடு மட்டுமேயென்ற தளத்தில் தன்னை தகவமைத்துகொள்ள முற்படுகின்றது. ஆயினும் இன்னும் ஆணாதிக்க கட்டமைப்பும், ஆண், பெண் என்ற வித்தியாசமான அணுகுமுறையும் பெரும்பாலும் நிலைகொண்டுள்ள இலங்கை போன்ற சமூகத்தில் இக்கட்டுரையின் தேவையை நிராகரிக்க முடியாது.
இவ்விடயம் சார்ந்து ஆழமான உரையாடலை இணைய சமூகத்திடம் இருந்து எதிர்பார்க்கின்றோம்.

x-group



சேகரின் பின்னூட்டம்.

சாதாரண சமூகச்சூழலை மையமாக வைத்து எழுதப்பட்ட கட்டுரை பிராய்டின் உளவியல் வரையான உரையாடலை எதிர்பார்த்து நிற்கின்றது. சமூகம் மீதான பிராய்டின் உளவியல் பார்வை என்பது தனியே பாலியலை மையப்படுத்தி முன்வைக்கப்பட்டதென்ற குற்றச்சாட்டு அதற்கு பின்வந்த எத்தனையோ உளவியலாளர்களால் வைக்கப்பட்டுவிட்டது. பூக்கோவும் அதற்கு பின்னான டிலீஸ்-கட்டாரியும் அதைப் புரட்டி போட்டுவிட்டனர்.
-Deleuze and Guattari's concept of sexuality is not limited to the connectivity of just male and female gender roles, but by the multi-gendered flows that a "hundred thousand" Desiring-Machines create within their connected universe.-
இன்னும் பெண்ணியம் சார்ந்து அதன் குறைபாடுகள் பெண்ணியர்களால் காரசாரமாக விவாதிக்கப்பட்டுவிட்டது. ஆணாதிக்க உலகு சார்ந்தே அவரது பார்வை முன்வைக்கப்படது. அதுவும் இன்று பலவகைகளில் மாற்றம் பெற்றுவிட்டது. இன்னும் சமூகம், கலாச்சாரம் சார்ந்து இதன் பார்வைகள் வெவ்வேறு பரிமாணம் எடுக்கக்கூடியவை. மேற்கில் வளரும் குழந்தையையும் ஆசியாவின் ஏதோ ஒரு பகுதியில் வளரும் குழந்தையையும் ஒரே பார்வைக்கு உட்படுத்திப் பார்க்க முடியாது. இருவகைத் தளங்களும் பார்வை நோக்கில் தாம் சமூகம் சார்ந்து இயங்கும் சுழற்சியின் மையப்புள்ளியினது 'அளவை' களை முக்கியமாக கவனத்தில் எடுக்க வேண்டும். மற்றும் சிறுவர் துஸ்பிரயோகம் எனும் பார்வை வீச்சுக்குள்ளேயே இக்கட்டுரையை வகைப்படுத்திவிட முடியும். ஆயினும் பின்னூட்டங்கள் அவ்வீச்செல்லை தாண்டி ஈடிபஸ் மனச்சிக்கல் வரை வந்துவிட்டது. மேலே குறிப்பிட்டது போல பிராய்டின் உளவியல் பார்வைகள் பாலியலை மையப்படுத்தி துவித இருமைகளுக்குள் ஆட்பட்டவை. ஆண், பெண் என இரு புள்ளிகள் பற்றி அலைவுறுபவை. பிற்குறிப்பில் எக்ஸ்-குழு சொன்னது போல உலகம் அதை தாண்டி வெகு தூரம் வந்தாயிற்று.
இதில் நான் சொல்ல வந்தது ஈடிபஸ் சிக்கலை மையமாக வைத்து உருவாக்கப்பட்ட இலக்கியங்கள் சார்ந்தவை. ஈடிபஸ் என்ற பெயர் வரக்காரணமானதே சுவாரசியமான? கதைதான். ஈடிபஸ் கிரேக்க மன்னனாக இருந்தவன். இவன் தாயின் மீது காதல் கொண்டு தாயுடனான உறவின் மூலம் குழந்தைகளைப் பெற்றுக் கொண்டவன். பின் தகப்பனை கொன்று அரியாசனத்தை கைப்பற்றிக்கொண்டவன். அவனது பெயரை வைத்தே பின்னர் பிராய்டால் உருவகப்படுத்தப்பட்ட மனச்சிக்கல் அழைக்கப்பட்டது. சேக்ஸ்பியரின் புகழ்பெற்ற 'ஹம்லெட்' இனது கதையும் இவ் ஈடிபஸ் சிக்கலை மையமாக வைத்தே உருவாக்கப்பட்டது.
....This paper shows how the Oedipus complex theory can be applied to Hamlet, the main character of "Hamlet" by William Shakespeare and the issues that he faces concerning his mother and girlfriend. The paper shows that the intense rage that Hamlet projects onto Queen Gertrude (his mother), Ophelia (his girlfriend) and women in general compiles this version of Oedipus complex triangle. Hamlet finds himself strangely drawn to the act of matricide whether or not he blatantly expresses it, because he partially blames his mother for the circumstances leading up to his father's death, although he has a strange sexual affinity towards her. The paper describes how Hamlet releases his frustration about his father's death indirectly on Ophelia while raising to the surface strong undercurrents of an Oedipal complex with Gertrude as its center...
விளாதிமிர் நபகோவின் 'லொலிட்டா' எனும் புகழ்பெற்ற நாவல் 'எலக்ற்ரா' மனச்சிக்கலை மையமாக வைத்து உருவாக்கப்பட்டதே. தகப்பன் வயதை ஒத்த ஆடவனுடன் காதலுறும் சிறிய பெண் பற்றியது. இவ்வாறான மனச்சிக்கலை? கொண்டவர்கள் ஏராளமானவர்கள் இருக்கின்றன என்கின்றன ஆய்வுகள். இன்னும் எல்லோருமே ஏதோவொருவகையில் இச்சிக்கலால் பீடிக்கப்பட்டவர்களே. அவரவர் பொறுத்து அதன் ஆளுகை வீதத்தில் மாறுபடுகின்றனர் என்கின்றனர் ஆய்வாளர்கள். இன்னும் ஜேம்ஸ் ஜோய்ஸ் ஐ இவ்விரு சிக்கல்களும் வாய்க்கப்பெற்றவரென சொல்வர். ஜேம்ஸ் ஜோய்ஸ் தனது தாயாருடன் உறவைப்பகிர்ந்து கொண்டவர் எனக்கூறப்படுகிறது. அதே நேரம் பிற்காலத்தில் தனது மகளுடனும் உறவைப்பகிர்ந்துகொண்டதாக கூறப்படுகிறது. சமப்பாலுறவுகள் போன்றே வரலாற்றின் நெடிய வழியெங்கும் புறநடையாக ஈடிபஸ்-எலக்ற்ரா சிக்கல்களும் நடைபோட்டு வந்துள்ளன. ஆயினும் சமப்பாலுறவுக்கு கிடைத்த அங்கீகாரங்கள் போன்று இவ்வகைமாதிரிகள் பெறவில்லையென்றே கூறவேண்டும். அதற்கு சிறுவர் உரிமை போன்ற விடயங்கள் காரணங்களாக இருந்து இருக்கலாம். லொலிட்டா போன்றவை பிற்காலத்தில் திரைப்படமாக எடுக்கப்பட்டன. அவ்வகையில் china town, American Beauty போன்ற திரைப்படங்களும் இம்மையக்கருத்தில் வெளிப்பட்டன. அமெரிக்கன் பியூட்டி மனச்சிகலுக்கு உள்ளான சமுதாயமாகவே ஈடிபஸ் மனச்சிக்கல் சமூகத்தை காட்ட முயற்சித்தது. தனது தகப்பனிடம் காதல் வயப்படும் நண்பியையும் அவளையும் சுற்றிப் பின்னப்பட்ட கதையே அது. நமது தமிழ்ச்சூழலிலும் அது பற்றிய படைப்புகளும் வந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. சாரு நிவேதிதாவின் உன்னத சங்கீதம் சிறுமியுடனான நடுத்தரவயது ஆணின் உறவை நியாயப்படுத்திச் செல்கின்றது. அவ்வாறே சோபாசக்தியின் 'ம்' கூட, (அது அரசியல் நாவல் என்ற போதிலும்) ஏதோ ஒரு வகையில் எலக்ற்ரா சிக்கலை நியாயப்படுத்தியே தமது பார்வையை முன்வைக்கின்றன. (கவனிக்க- வன்புணர்வு அல்ல.) ஆயினும் அவர்கள் விமர்சனத்தை எதிர்கொள்ள தவறவில்லை. அதை பற்றிய விவாதங்கள் இன்னும் தேவையானவையே. சமூகச்சூழலில், நியாயப்படுத்தல்கள் கொண்டுவரும் காரணங்கள் சிறுவர் மீதான பாலியல் வன்முறை அல்லது நிர்ப்பந்தத்திற்கான ஏதுவாய்களாக இருக்கமுடியும் என்பது உண்மைதான். முதிர்ச்சியடையாத சிறுவர் பாத்திரத்தை கதைக்களன் ஆக்குவது, சிறுவர் உரிமை தொடர்பான பிரக்ஞை உள்ளவர்களால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது தான்.
சோபாசக்தியின் 'ம்' இல் வரும் இக்கருதுகோள் தொடர்பான விடயத்திற்கு பொடிச்சி சொல்லும் காரணங்கள் ஏற்புடையனவே...
//...குழந்தையை புணர்ந்தவனை பெடோபைல் (pedophile) எனச் சட்டம் தரம் பிரிக்கிறது; அவனும் இச் சமூகத்தின் victim என்பதாக ஷோபாசக்தி. அவனுக்கு, வாழ்நாளெல்லாம் தேடிப் பெறாத ‘பரிசுத்தமான காதல்’ அவனது குழந்தையிடம்தான் இருக்கிறது. அவன் நிறைய சொல்கிறான். சொல்லிக்கொண்டேட இருக்கிறான். சிறுமி தனது பக்கத்தைச் பேசவே இல்லை. ''அவளது இருஇதழ்களின் நடுவே தோல் வளர்ந்தது”
வன்முறையாளரின் நோக்கிலிருந்து இந்த பிரதி பேசுகிறது; -இதில், முதிர்ச்சியற்ற, பரிசுத்தமானவளாய் இருக்கிற, பிரதியாசிரியரால், பேசுவதற்கு எவ் வார்த்தையும் அனுமதிக்கப்படாத, அந்த சிறுமியுடைய பக்கத்தை அவள்தானே சொல்ல முடியும்? அந்தப் பக்கத்திற்கான பதில், பிரதியில் அவளது மெளனம் மட்டுமே...//

சிறுமி என்னும் முறையில் அது அத்துடன் நிற்க,
இன்றைய தமிழ்ச்சூழலில் ஈடிபஸ் சிக்கல்/ இலக்கியம் என்பது பேசப்படாத பொருளாகவே இருக்கின்றது. (காமலோகம் தவிர்த்து- இளைய ஆண்களால் எழுதப்படும் பாலியல்பிரதிகளில் பெரும்பாலானவை நடுத்தர வயதுப்பெண்களுடனான உற்வைப் பேசுபவையாகவே இருக்கின்றன. இலக்கிய தரம் என்ற அளவில் அவற்றிற்கு ஏற்படும் தோல்விகளால் அவை வெறும் 'களவாக' வாசிக்கும் பிரதி வகைக்குள்ளேயே நின்றுவிடுகின்றன. இன்னும் ஷகீலா போன்ற நடுத்தரவயதுப்பெண்களை வைத்து திரைப்படங்கள் தயாரிப்பவர்களது முக்கியமான இலக்கு பதினம வயது பையன்களே. தமிழ்சமூகம் ஈடிபஸ் சிக்கல் வகைமாதிரியில் எவ்வளவு தூரம் தன்னை ஆட்படுத்திக்கொண்டுள்ளது என்பதற்கு வேறு உதாரணம் வேண்டுமா என்ன?) தமிழ்ச்சூழலில் பெண்ணியம் பேசுவோர் கூட பெண்ணை புனிதப்படுத்தி/ பெண்ணுடலைக் கொண்டாடும் வகைமாதிரியில் இருந்து வெளியில் வருவதாக தெரியவில்லை. (ஒரு சிலரைத் தவிர..) ஆக, இவ்வகை பிரதிகள் தமிழுக்கு இப்போது கிடைக்கும் என எதிர்பார்க்க முடியாது. ஈடிபஸ்- எலக்ற்ரா என இருவகை மாதிரியிலும் தமிழில் பிரதிகளைப் பெறக்கூடியதாக இருக்கின்ற போதும் அவை அனைத்தும் ஆண்களாலேயே எழுதப்பட்டுள்ளன. இது தொடர்பான பெண்ணின் பார்வை என்பது தமிழில் இல்லை என்றே சொல்லலாம். பெண்ணியம் சார்ந்து இதன் முக்கியத்துவம் என்னவென்றால், 'ஆண்' மீதான எதிர்ப்புணர்வு பெண்ணைக் 'கொண்டாடும்' இயல்புடன் வைக்கப்படுகின்றதென்பதற்கு அப்பால், ஈடிபஸ் மனச்சிக்கல் மீதான பார்வையற்ற நிலைமை ஏதோ ஒரு விதத்தில் ஆணதிகாரம் தன்னை 'பெண்' மீது நிறுவி நிற்கின்றதென கொள்ளமுடியும். சமப்பாலுறவு எனும் பார்வைக்கு முதல் 'ஆண்' மீதான மறுப்பு என்பதை நிறுவும் வழி பெண்களால் புனையப்படும் ஈடிபஸ் சிக்கல் வகைமாதிரியான பிரதிகளே. அது அடக்கும் 'ஆணை' மறுத்து அடங்கும் 'ஆணை' விரும்பி நிற்பது. ஆயினும் அவ்வகைத்தெரிவுகளுக்கு அப்பால் பெண்மை சமப்பாலுறவை தெரிவு செய்கின்றது. அதன்மூலம் தன்னை தகவமைத்துக் கொள்ள முயல்கின்றது. ஈடிபஸ் 'மனசிக்கல்?' தொடர்பான விவாதங்கள் இன்னும் எமக்கு அவசியமானவையே. ஆயினும்,
//..ஆண், பெண் என்ற வித்தியாசம் கடந்த சூழலை நோக்கிய சமூகப்பார்வையில் மேற்படி கட்டுரை தனது மதிப்பை இழக்கின்றது. ஆரம்ப பெண்ணியத்துக்கு பின்பான பெண் மீதானஆணதிகாரம் ஒரு கட்டத்தில் பெண்ணை 'கொண்டாடுவதன்' மூலம் நிலைநிறுத்தப்பட்டது. இன்றைய உலகு அதை தாண்டிய பரிமாறும் ஆண், பெண் இயல்புகள் உள்ள வெறுமனே பௌதீகஉடல் சார் ஆண், பெண் வேறுபாடு மட்டுமேயென்ற தளத்தில் தன்னை தகவமைத்துகொள்ள முற்படுகின்றது. ஆயினும் இன்னும் ஆணாதிக்க கட்டமைப்பும், ஆண், பெண் என்ற வித்தியாசமான அணுகுமுறையும் பெரும்பாலும் நிலைகொண்டுள்ள இலங்கை போன்ற சமூகத்தில் இக்கட்டுரையின் தேவையை நிராகரிக்க முடியாது..//
என்பது உண்மையே...

சேகரின் குறிப்புகள்.

1.
Q:-How do we know Sigmund Freuds comment on typical ?
sons have a natural attraction to there mom and daughters to there father? How do we know this isnt true? I mean i dont have one but here is the thing who would say they did? Nobody would tell that so how can one prove him faulse?

Ans:-Edipus and Electra complex - children are jealous about their parent of the other sex. I'm a girl, I'm sexually fascinated with my father and I hate my mother, because I find a rivalry between us. A child feels it being about 2-3 years old, completely unconsciously!!!, so nobody can remember it and tell you whether it really happens or not.But they say it does.
An anecdote: during the exam (theory of literature) my friend was asked about this task. He knew nothing so professor tried to remind it to him by talking about his childhood, etc. Of course, he couldn't answer the question as he said that he couldn't remember anything like that from his own experience - and he couldn't recall any information about Freud...Happens:)

2.
Oedipus Complex

The Oedipus Complex is a Freudian term named after a Greek myth in which a man kills his father and unknowingly sleeps with his mother.

Freud described how as a young child, a boy develops an unconscious infatuation towards his mother, whilst at the same time fearing his father and viewing him as a rival. None of this usually happens at a conscious level. It results in an unconscious conflict because the boy desires the love of his mother yet fears the consequences from his father -the unconscious mind at such an age lacks the wisdom to truly understand the situation.

Often, the unconscious will find a satisfactory way of dealing with this conflict. However, in many cases, the solution is far from perfect. The consequences are many fold and may include: a boy who becomes an over competitive man (wants really to beat his father), a man who finds it hard to combine love and sex, a man who wants his wife to mother him etc.

Women experience a similar conflict called the Electra Complex (during the time of formation they often dream of being pursued by a witch (their mother). An unresolved complex has similar consequences to those described for a man. Women will often seek out a man who treats them similar to their father, or who even shares similar physical characteristics. Sometimes, they will do exactly the opposite.

A leading UK hypnotherapist estimates that 75% of the population need to resolve their complex, and that 50% of all heart attacks are caused by these complexes.

It should be noted that many therapists dismiss such Freudian therapies these days. Indeed, many of Freud's theories have been found to be incorrect or outdated now. However, equally true is that he made a huge contribution to the development of psychotherapy and that some of his theories were very precise.

My experience is that the Oedipus and Electra complexes do very much exist and that a major benefit is reaped by resolving them.

3.
CASE STUDY THE 40 YEAR OLD BOY

When Alan (name changed) walked into my consulting rooms I estimated his age at 20. During the interview he revealed his age as 40.

He was unable to maintain a relationship for more than a week with any woman, had only had sexual relations a few times in his life, and still lived with his mother. It was apparent that he idolised his mother.

During the third session of therapy I explained the Oedipus complex to him, and he surprised me by saying that he was consciously in love with his mother, and that he had for no apparent reason always hated his father--in fact he had a violent wish to kill him.

The Oedipus session with Alan was the most extreme I have ever witnessed. He jumped out of the chair, threatened me (projecting his father onto me) and then fell on the floor, sobbing whilst banging his fists on the carpet. This went on for over an hour. Finally, he got up and walked out.

The next week he returned and was clearly a different man. He had a maturity about him, and his violent manner had been replaced with a calm confidence.

By the time we reached the end of therapy he had moved away from his mother's house and had been seeing a lady for 4 weeks. I heard from him a year later, just after his wedding.

Resolution of the Oedipus or Electra complex is not usually so dramatic. Typically though, clients do report a change in their relationships and indicate that they have found peace within themselves.

4.
Aksharya' என்ற சிங்களத் திரைப்படம் ஈடிபஸ்- மனச்சிக்கலை மையமாக வைத்து அசோக கந்தகம எனும் நெறியாளரால் நெறிப்படுத்தப்பட்டது. யதார்த்திற்கு புறம்பான வகையில் தாய்-மகன் மற்றும் தந்தை-மகள் உறவை மையப்படுத்தியிருந்ததென குற்றம் சாட்டப்பட்டு இத்திரைப்படம் சிறீலங்காவில் தடைசெய்யப்பட்டது. அது தொடர்பாக இணையத்தில் கிடைத்த குறிப்பு கீழே தரப்பட்டுள்ளது.

இது தொடர்பாக நடந்த விவாதங்களையும் குறிப்புகளையும் பார்க்க விரும்பினால்,
இங்கேயும் இங்கேயும் பார்க்கலாம்.


இத்திரைப்படத்தின் Trailer ஐயும் சில காட்சிகளையும் சொடுக்குவதன் மூலம்பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

இன்னும்,
இப்படம் torrent இலும் காணக்கிடைக்கிறது.
இங்கே சென்று தரவிறக்கிப் பார்க்கலாம்

இவ் இயக்குநரின் பிற திரைப்படங்கள் பற்றி தமிழில் வெளிவந்த விமர்சனப்பிரதிகளை
இங்கே பார்க்கலாம்
டி.சே எழுதியது. மயூரன் எழுதியது

5.
Aksharya
This story is bizarre. The unexpectedly long movie begins with a poignant scene of a woman (Piyumi Samaraweera) demanding to have sex with her aged husband (Ravindra Randeniya) as their wide-eyed servant (Jayani Senanayake) watches. The hysterical woman pulls the man on to her body, and while doing this, hesitantly recalls how her mother watched them making love and the broken and terrified woman’s untimely death.

Piyumi plays the role of a tough Colombo-based Magistrate. Versatile actor turned politician, a former UNP MP, Randeniya is a prematurely retired High Court Judge, a pillar of high society.

Asoka Handagama’s latest movie, Aksharaya, erroneously translated as ‘A Letter of Fire,’ is a fearless effort to discuss a hitherto untouched adult theme. The unprecedented theme and Handagama’s boldness would trigger criticism, but I personally believe it would do a world of good to the struggling local cinema.

Handagama declared that he was ready to face criticism after the screening of the move at Cine City last Sunday. It brought an end to the five-day Bonjour Cinema 2006 jointly organised by Belgium, Canada, France, Romania and Switzerland in collaboration with the National Film Corporation. According to the organisers the event offered the local movie-goer "a collection of films that represent the richness and the diversity of the cinema industry of the French-speaking countries represented in Sri Lanka."

Although Bonjour Cinema 2006 was held at the Elphinstone Theatre, the special guest screening of A Letter of Fire was held at the adjoining Cine City and entrance was strictly on invitation

The two and a quarter hour movie could have been easily shortened by at least 30 to 40 minutes. But I did not notice anyone leaving the hall.

The story revolves around a disquieting scene where the magistrate takes off her 12-year-old son’s clothes as they discuss the boy’s love for rugby football. The boy wants to play rugby football as his distinguished father did at Cambridge. The mother insists that rugby football was for macho men and he should play chess. The boy gets into the bathtub. He looks confused as his mother takes off her bathrobe and gingerly steps into the bathtub. The scene surprised at least a section of the audience as bare-breasted, she sits across her wide-eyed son in a bubble-bath. It would have shocked any 12-year-old.

The boy demands to suck the mother’s nipples as he tries to assert his right. It was a powerful scene and implied regularity of such encounters between the two—a troubled woman and her son. This twisted motherly love destroys the boy.

Later, in school, when he looks at several photographs of nude women, prompting him to compare their breasts with the breasts of his mother, it underlines the disturbing effect the woman was having on her only son. He declares that his mother’s breasts are better.

Detected by a teacher, they flee the school after seeing the arrival of what they identify as a police jeep. Under weird circumstances, the magistrate’s son accidentally stabs a woman to death in an abandoned building they were hiding in.

Subsequently we are told the victim was a prostitute who served both men and women from all walks of life, particularly in the abandoned building. We are also told that among the clients were many respectable professionals including the boy’s father who unashamedly admits that he had slept with the woman on so many occasions that he could not remember exactly how many.

After stabbing the prostitute the boy ends up at the National Museum where he gazes at the shapely breasts of a statue, and befriends a teenage girl who happens to be the daughter of a crooked private security guard (Saumya Liyanage). The guard takes the boy to his one-roomed apartment on a high-rise. Here the story is predictable. On the boy’s advice the security guard phones the mother who immediately visits the apartment and offers him money to look after the boy. The boy’s father is kept out of this deal.

The boy, who is obsessed with his mother, draws a picture of a woman with big breasts on the floor under the bed and sleeps on it. The security guard’s daughter goes under the bed to give him warmth. Subsequently he demands that they bathe together as he had done with his mother, a demand flatly rejected by the girl. The young brat compares the teenager’s breasts with his mother’s as he struggles to cope with his mother’s unforeseen absence.

The boy urinates on a policeman cycling on the road. The scene reminds me of Handagama’s previous internationally acclaimed work. Incidentally, Handagama and some of his colleagues like Vimukthi Jayasundera are vigorously enjoying bashing the Sri Lankan State and its armed forces.

The mother quarrels with the security guard for leaving her son alone at the flat. The guard flatly refuses her suggestion of leaving his daughter with the boy. Their quarrel ends with the woman going on the rampage inside the National Museum. The fight ends with the security guard raping her. She is furious with the man for breaking her relationship with her son but is not angry about the violation itself. She lets the audience absorb the full measure of her misery without interruption as she reveals the secrets of her family’s twisted, sinister past. She reveals a drug-like love for influence derived from what she sees as the manipulation of her husband as she shares her secret with the security guard. A stunned guard hears that the lady shared her husband with her mother and she, in fact, was his own daughter. She flees the museum to die in the hands of her son, who accidentally (again) stabs her as she rushes in to take him and hand him over to law enforcement officers.

The father reveals his inability to satisfy his wife/daughter to the servant who complaints about not being given details. Till then, he maintains a form of composure under great strain. With the revelation of his loss of virility the house of cards come tumbling down.

Several scenes set off giggles in the audience. These scenes are compatible with the seriousness of the issue. It was particularly comical to see the servant squeezing the testicles of a policeman who comes in search of the missing boy on the magistratedirective.

The lady magistrate must have decided on a tryst at the museum when the security guard admits that he allows prostitutes to operate there for a fee.

She is found by her husband with a dagger embedded in her abdomen shortly after her son flees the scene with the security guard’s daughter.

Then we are treated to another group of students entering the museum with one boy gazing at the breasts of a huge statue that was being moved into the premises. Is he another victim of a mother’s too exclusive love?

Produced by Upul Shantha Sanasgala who also produced Sulanga Enu Pinisa, A Letter of Fire is a movie not to be missed. Filmed in Kalutara and Colombo, the movie draws immense strength from Harsha Makalanda’s music.